دانلود فایل
بزرگترین مرجع دانلود فایلدانلود فایل
بزرگترین مرجع دانلود فایلارزیابی کشت مخلوط جو و نخود به عنوان محصول علوفه ای در شرایط آب و هوایی بروجرد
 ارزیابی کشت مخلوط جو و نخود به عنوان محصول علوفه ای در شرایط آب و هوایی بروجردچکیده این تحقیق در سال زراعی 1388-1389 به ارزیابی کشت مخلوط جو و نخودبه عنوان محصول علوفه ای در شرایط آب و هوایی بروجرد به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کاملا تصادفی در چهار تکرار به مدت یکسال زراعی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی بروجرد اجرا شد. در این بررسی 2 تیمار تراکم با سه سطح: برای نخود 50 کیلوگرم و برای جو 150 گیلوگرم (کم) ، برای نخود 75 کیلوگرم و برای جو 225 کیلوگرم (متوسط) ، برای نخود 100 کیلو گرم و برای جو 300 کیلوگرم (زیاد) تیمار اول و تیمار دوم نسبت های مختلف اختلاط دو گیاه در پنج ترکیب کاشت بودند که شامل :M1 = تک کشتی100% جو، M2= 75% جو+25%نخود، M3= 50% جو+50% نخود، M4 = 25 % جو+ 75% نخود، M5 = تک کشتی 100% نخود بودند. جهت بررسی کمی علوفه در مرحله آغاز سنبله دهی جو اندازه گیری هایی انجام گرفت و عملکرد علوفه نخود، عملکرد علوفه جو، عملکرد علوفه مخلوط اندازه گیری شد . صفات مورفولوژیک شامل ارتفاع بوته، تعداد سنبله در جو، تعداد دانه در سنبله، تعداد شاخه در نخود و اجزای عملکرد نخود شامل تعداد شاخه فرعی، تعداد غلاف در بوته، تعداد غلاف پر، وزن هزار دانه ، عملکرد دانه جو ، عملکرد کل ، ماده خشک ، نسبت برابری زمین، شاخص برداشت، محاسبه گردید . این طرح در شرایط دیم به اجرا درآمد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که کشت مخلوط دو گیاه عملکرد دانه کمتری نسبت به شاهد یا کشت خالص گیاه دارد. اما مخلوط علوفه عملکرد بیشتری نسبت به شاهد یا تک کشتی رایج دارد. همچنین کشت مخلوط باعث کاهش هزینه های نهاده های مصرفی در کشاورزی می گردد و با محیط زیست سازگاری خوبی دارد. لغات کلیدی: کشت مخلوط، تراکم بوته، مخلوط جو و نخود ، کاهش نهاده کشاورزی
فهرست مطالب
چکیده ............................................. فصل اول : کلیات 1-1. مقدمه ........................................ 1 1-2. اهداف تحقیق................................... 3 1-3. بیان مسئله ................................... 3 1-4. فرضیه های تحقیق .............................. 9 1-5. اهمیت تحقیق................................... 12 فصل دوم : بررسی منابع 2-1. تراکم گیاهی .................................. 14 2-2. تراکم و عملکرد ............................... 18 2-3. اثر تراکم بر عملکرد و اجزای عملکرد ........... 24 2-4. اجزای عملکرد ................................. 35 2-5. عملکرد بیولوژیک .............................. 38 2-6. وزن هزاردانه ................................. 39 2-7. ارتفاع بوته .................................. 40 2-8. تعداد سنبله .................................. 41 2-9. تعداد دانه در سنبله .......................... 42 2-10. شاخص برداشت ................................. 42 2-11. کشت مخلوط ...........................................................................................................................43 فصل سوم : مواد و روش‌ها 3-1. مشخصات اقلیمی و زراعی منطقه اجرای طرح ........ 45 3-2. فیزیوگرافی،زمین شناسی،بافت خاک ............... 46 3-3. مشخصات آماری طرح آزمایشی ..................... 47 3-4. طرح آزمایشی و عملیات زراعی ................... 47 3-5. صفات مورد بررسی و نحوه اندازه گیری آنها....... 50 3-6. روش های تجزیه آماری طرح ...................... 54 فصل چهارم : نتایج و بحث
4-1. ارتفاع بوته................................... 57 4-2. علوفه تر و خشک مخلوط پایان رشد رویشی.......... 65 4-3. عملکرد بیولوژیک............................... 71 4-4. غلاف و سنبله در بوته........................... 81 4-5. وزن هزار دانه................................. 93 4-6. عملکرد دانه................................... 100 4-7. شاخص برداشت .................................. 107 4-8 . نسبت برابری زمین............................. 115 4-9. ضرایب همبستگی................................. 124 فصل پنجم : نتیجه‌گیری و پیشنهادات نتیجه‌گیری کلی ..................................... 131 پیشنهادات ......................................... 133 پیوست‌ها ........................................... منابع و مأخذ فهرست منابع فارسی ................................. فهرست منابع غیرفارسی .............................. چکیده انگلیسی .....................................
1-1. جدول: کشورهای تولیدکننده‌ی جو در جهان ......... 8 1-2. جدول: آمار تولید نخود و جو در استان لرستان ... 10 3-1. جدول: مشخصات فیزیکی و شیمیایی خاک مزرعه آزمایش47
نمودار 3-1: میزان بارندگی.......................... 60 نمودار 4-1: ارتفاع بوته نخود....................... 60 نمودار 4-2: ارتفاع بوته جو ........................ 64 نمودار 4-3: وزن تر علوفه کل ....................... 67 نمودار 4-4: وزن خشک علوفه کل....................... 70 نمودار 4-5: عملکرد بیولوژیک نخود................... 73 نمودار 4-6: عملکرد بیولوژیک جو .................... 77 نمودار 4-7: عملکرد بیولوژیک کل..................... 80 نمودار 4-8: تعداد کل غلاف نخود...................... 83 نمودار 4-9: تعداد سنبله در بوته جو ................ 86 نمودار 4-10: تعداد غلاف پر نخود..................... 89 نمودار 4-11: تعداد دانه در سنبله................... 92 نمودار 4-12: وزن هزار دانه نخود ................... 95 نمودار4-13: وزن هزار دانه جو....................... 99 نمودار4-14: عملکرد دانه نخود ...................... 102 نمودار 4-15: عملکرد دانه جو ....................... 106 نمودار4-16: شاخص برداشت نخود....................... 110 نمودار4-17: شاخص برداشت جو......................... 114 نمودار4-18: نسبت برابری زمین نخود.................. 117 نمودار 4-19: نسبت برابری زمین جو................... 120 نمودار 4-20: نسبت برابری زمین کل................... 123
3-1. شکل: نقشه طرح آزمایشی ........................ 49 3-2. شکل: نمایی از هر کرت آزمایشی.................. 50
فصل اول : کلیــات 1-1 مقدمه: امروزه بسیاری از کشورها در مناطق آسیایی، آفریقایی و آمریکای جنوبی با کمبود مواد غذایی مواجه می باشند. بعضی کشورها در راستای تامین امنیت غذایی تاکید بر نیل به خودکفایی با خوداتکایی خصوصا در زمینه محصولات اصلی دارند و بعضی از کشورها با واردات مواد غذایی تلاش بر تامین امنیت غذایی خود دارند. به طور کلی امنیت غذایی به معنای فعلیت یافتن چهار اصل مهم زیراست: 1-فراهم بودن غذا : یعنی هر کشوری باید قادر باشد غذای کافی برای جمعیت موجود و در حال رشد خود تامین نماید. 2-ثبات و پایداری غذا : یعنی اینکه غذای فراهم شده بطور مداوم تهیه گردد. 3-قابل دسترس بودن غذا : یعنی اینکه غذای فراهم شده در هر زمانی و در هر مکانی در بازار وجود داشته باشد و مردم از نظر اقتصادی و فیزیکی قادر به تهیه آن باشند. 4-سلامت غذا : یعنی غذا به طور سالم و بهداشتی تهیه و در اختیار مردم قرار گیرد (کمالزاده ، 1382). جمعیت جهان از سه میلیارد نفر در سال 1960 به شش میلیارد نفر در سال 2000 افزایش یافته و در حال حاضر نیز سالانه 90 میلیون نفر به جمعیت کره زمین افزوده می شود. در آسیا نسبت اراضی کشاورزی به جمعیت در مقایسه با چهل سال قبل به نصف کاهش یافته است. در حال حاضر در کشورهای توسعه یافته به کیفیت مواد غذایی اهمیت بیشتری داده می شود زیرا مصرف بیش از حد کودهای ازته در کشت سبزی و صیفی منجر به تجمع نیترات در محصول شده و یا در گوشت مواد هورمونی و آنتی بیوتیکی برای سلامتی انسان مضر تشخیص داده شده است (سماوات ، 1382). بیش از دو سوم جمعیت جهان در کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کنند و متجاوز از 50 درصد این جمعیت فقر غذایی دارند. کشاورزی، مواد غذایی را به صورت مستقیم از طریق فرآورده‌های گیاهی که شامل 80 درصد است یا به صورت غیر مستقیم از طریق فرآورده‌های دامی که شامل 20 درصد است در اختیار انسان قرار می‌دهد. آن چه علم کشاورزی بخصوص زراعت عهده‌دار آن است عبارت از تولید محصول زیادتر و با کیفیت بهتر که بتواند جواب‌گوی ازدیاد جمعیت باشد (نور محمدی و همکاران، 1376). یکی از راههایی که برای افزایش تولید محصولات کشاورزی پیشنهاد شده افزایش عملکرد در واحد سطح است. بنابراین تغییر تراکم بوته و نحوه توزیع گیاهان در واحد سطح می‌تواند در عملکرد موثر باشد (براری ، 1375). تراکم نامناسب گیاهی می‌تواند رطوبت خاک را در اوایل فصل رشد تخلیه و موجب مواجه شدن گیاهان با تنش خشکی در دوران رشد زایشی شود. به همین دلیل استفاده از گونه گیاهی مناسب و شناخت تراکم مطلوب گیاهان و ارقام سازگار با این مناطق از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار می‌باشند. میزان سازگاری و پایداری عملکرد گیاهان زراعی به شرایط محیطی متفاوت است و به ارقامی سازگار اطلاق می‌شود که در طیف وسیعی از شرایط محیطی، توان ژنتیکی عملکرد بالا و پایداری از خود نشان می‌دهد (کانونی و همکاران ، 1379).
1-2 اهداف تحقیق در دنیای جدید روند کشت و کار محصولات زراعی بتدریج از اصول اکولوژیک خارج شده و به سمت دیدگاه های اقتصادی پیش می رود که این امر منجر به تخریب منابع طبیعی و کاهش کارآیی انرژی می شود (عباسی ، 1383). استفاده نا کافی و غیر متعادل از کودهای شیمیایی در آسیا سبب شده که برخی از مواد غذایی اراضی کشاورزی تخلیه گردد و این عامل سبب کاهش توان تولید و حاصلخیزی خاک شده است. بطوریکه بین سالهای 1945 الی 1990 تخلیه عناصر غذایی از خاک سبب گردیده 6/4 میلیون هکتار از اراضی کشاورزی به میزان کم و 9 میلیون هکتار به میزان متوسط و یک میلیون هکتار از اراضی شدیدا تخریب گردد. با رشد جمعیت شهری عناصر غذایی به میزان بیشتری از چرخه طبیعت خارج می شود ، بطوریکه در مقیاس جهانی حدود 175 میلیون تن N+P+K سالانه از خاک توسط محصول خارج می گردد. اگر جمعیت شهر نشینی 5/47 درصد باشد در این حالت 83 میلیون تن N P K از چرخه غذایی خارج می گردد. در سال های اخیر در ایران توجه زیادی به مصرف متعادل کودهای شیمیایی شده است (ملکوتی ، 1382). کشاورزی پایدار یک روش تولید مواد غذایی است که از نظر محیطی ، اقتصادی و اجتماعی از ثبات کلی برخوردار است. در چنین سیستمی به انسان و فعالیت های کشاورزی او به عنوان اجزا و اعمالی از یک اکوسیستم طبیعی و یا یک اکوسیستمی که به موازات اکوسیستم طبیعی عمل می کند، مورد توجه قرار می گیرد (بیابانی ، 1378). 1-3 بیان مسئله کشور ایران در حالیکه مساحتی حدود 165 میلیون هکتار دارد ولی برابر اعلام وزارت جهاد کشاورزی 114 میلیون هکتار آن برای کشاورزی مناسب نبوده و مساحتی حدود 51 میلیون هکتار قابل کشت و زرع مناسب برای کشاورزی می باشد. از این مقدار حدود 19 میلیون هکتار در حال حاضر به صورت آبی و دیم کشت می شود و کل سطح زیر کشت سالیانه آبی حدود 25/5 میلیون هکتار و کل اراضی که زیر کشت آبی و دیم می رود بصورت سالیانه و دائمی 14 میلیون هکتار و بقیه آیش می باشد (12 میلیون هکتار زیر کشت محصولات سالانه و 2 میلیون زیر کشت محصولات دائمی است). سطح کشت دیم در ایران بین 10 تا 12 میلیون هکتار برآورد شده که سالیانه حدود نصف آن کشت و بقیه به مدت یک تا سه سال آیش گذاشته می شود. تولیدات کشاورزی ما بسیار کمتر از احتیاجات ماست و برای تولید بیشتر آب کنترل شده کافی نداریم البته باید با بالابردن دانش کشاورزی و اعمال مدیریت صحیح افزایش تولید در واحد سطح داشته باشیم (رستگار ، 1378). 1-3-1گیاه جو و اهمیت آن نام علمی جو Hordeum vulgare l.– انگلیسی Barley . سطح زیر کشت جو در دنیا در سال 1972 معادل 85 میلیون هکتار بوده که به علت افزایش مصرف در صنعت و دامداری بویژه در کشورهای اروپایی افزایش یافته است. تولید متوسط جو از هر هکتار، طی سالهای 1968 تا 1970 در دنیا، برابر 7/1 تن و در کشورهای اروپایی تولید متوسط آن 7/2 تن بوده است. در حال حاضر کشورهای ایرلند و دانمارک با 4 تن و کشور فرانسه و انگلستان با حد متوسط 5 تن در هکتار بیشترین رقم تولید از هر هکتار را دارا می باشند. زراعت جو در اکثر کشورهای تولید کننده آن سابقه بسیار طولانی دارد و از زمانهای خیلی گذشته دانه آن علاوه بر آن که در تغذیه انسان مورد مصرف داشته، در قنادیها نیز از آن استفاده می شده و از مالت آن نیز در صنعت و داروسازی استفاده به عمل می آمده و در کارخانجات نشاسته سازی نیز استفاده می شده است. در حال حاضر در اغلب کشورها از آن نوشابه بدست آورده و نیز در پرورش حیوانات بویژه در تغذیه گاوهای شیری و گوساله های پرواری و حتی پرندگان نیز به مقدار زیاد به کار می رود. این گیاه دارای مقادیر زیادی ویتامین بخصوص از نوع , بوده که علاوه بر آن از نظر مواد معدنی مانند کلسیم، فسفر، مس، سدیم، منگنز، منیزیم و کبالت غنی می باشد. کاه آن نیز در غذای حیوانات و تهیه بستر آنها بکار رفته و حتی علوفه سبز آن نیز غذای مناسبی برای دام ها می باشد. از ساقه آن نیز در کاغذ سازی استفاده می شود. سطح زیر کشت جو ایران در سال زراعی73-74 در کشت آبی و دیم معادل 1751574 هکتار بوده که 1085775 هکتار دیم و 665799 هکتار آبی بوده، که سهم استان لرستان در مجموع 134690 هکتار شامل 124044هکتار کشت دیم و 10626 هکتار کشت آبی می باشد. میزان تولید جو در کشور در همان سال زراعی2952265 تن بوده که از این مقدار در استان لرستان 214002 تن شامل 189972 تن کشت دیم و 24030تن کشت آبی جو تولید شده است (ناصر خدابنده ، 1382). جو در مقایسه با گندم مقاومت بیشتری به خشکی و بیماریها دارد و شرایط نا مساعد، عملکرد آن بیشتر از گندم است. چون قیمت آن در بازار از گندم کمتر است، به همین دلیل اغلب در مناطقی که از نظر بارندگی و نوع خاک برای گندم مناسب نیست، جو کشت می کنند. حداقل بارندگی مورد نیاز جو 200-250 میلیمتر است. دانه جو برای جوانه زدن به رطوبت کمتری نسبت به دانه گندم دارد و در مواردی که بذر در شرایط نا مساعد خشک شده و رطوبت مجددا تامین شده باشد، رشد خود را زودتر از سر می گیرد (کوچکی ، 1383). جو از قدیمی‌ترین گیاهانی است که در ایران مورد کشت و تولید بوده است. به نظر می‌رسد که جو در منطقه‌ای شامل کوههای زاگرس در ایران به طرف آناتولی، فلسطین و آفریقا منشأ یافته باشد. اهمیت اصلی جو در ایران به علت نقش آن در تغذیه دام می‌باشد. بر این اساس جو در مرتبه دوم بعد از گندم ( از نظر سطح زیر کشت و تولید) در بین محصولات کشاورزی کشور قرار دارد (خواجه پور ، 1384). جو یکی از مهمترین غلات در سطح جهان است و به علت مقاومتش در مقابل ناسازگاری‌های محیطی و نیز به دلیل نیاز رطوبت و تطابق با محیط کشت در بسیاری از نقاط جهان کشت می‌شود (بهنیا ، 1373). امروزه حدود 91 میلیون هکتار از اراضی مناطق معتدل جهان به صورت بهار و پاییزه به کشت این محصول اختصاص دارد. اگرچه خواستگاه اصلی این گیاه دقیقاً مشخص نیست ولی بسیاری آن را بومی ناحیه‌ای در آسیا بین ترکیه و ایران می‌دانند (بهروزین ، 1380). در ایران جو در سطحی معادل 5/1 میلیون هکتار در شرایط آبی و دیم کشت می‌شود. از این مقدار 60 درصد به اراضی دیم اختصاص دارد و میزان تولید آن در شرایط دیم مطابق گزارش وزارت کشاورزی 9/0 تن در هکتار (انصاری ملکی 1380).در بین غلات بهاره جو می‌تواند ماده خشک زیاد و درصد ماده خشک قابل هضم بالایی را در مناطق سازگار تولید کند و میزان بذر مصرفی برای کاشت به منظور تولید علوفه 134 کیلوگرم در هکتار است (راشد محصل و همکاران 1376). عمده کشورهای تولید کننده جو در جهان در جدول 1-1 شرح داده شده است و این آمار متعلق به سال 2005 می‌باشد (رستگار 1384). جدول 1-1 کشوهای تولید کننده جو در جهان
در ایران بعد از گندم، جو از نظر سطح زیر کشت، در رتبة دوم قراردارد و علت آن هم نیاز آبی کم و مقاومت بسیار خوب در سرما و مقاومت در برابر شوری است. در سال 2007 بیش از 5/3 میلیون تن جو در ایران تولید شده بود. حجم ذخایر جوی ایران نیز بدون تغییر در حدود 100 هزار تن باقی می‌ماند اما تولید جهانی جو از 135 میلیون تن به 147 میلیون تن افزایش یافت (روزنامه کارگزاران 1387).
1-3-2 گیاه نخود و اهمیت آن نام علمی نخود Cicer arietinum l.– انگلیسی Chickpea . سطح زیر کشت نخود در دنیا طبق آمار سال 1985 سازمان F.A.O سطح زیر کشت آن حدود 11 میلیون هکتار است. سطح زیر کشت نخود برابر نشریه سال 1354 مرکز آمار ایران حدود 50 هزار هکتار آبی و 200 هزار هکتار دیم است. میزان عملکرد نخود در زراعت دیم با توجه به میزان بارندگی بین 200 تا 1200 کیلوگرم در هکتار است در صورتیکه از ارقام اصلاح شده استفاده شود و اصول و مواظبت های زراعی رعایت گردد میزان محصول افزایش خواهد یافت (رستگار1378). این گیاه نمونه گیاه گرمسیری است. 90 درصد از سطح زیر کشت جهانی آن در مناطق گرمسیر و نیمه گرمسیر آسیا، 3 درصد در آمریکا و 2 درصد هم در اروپا قرار گرفته است. متوسط عملکرد جهانی آن در هر هکتار 650 کیلوگرم است و 70 الی 80 درصد سطح زیر کشت آن در هندوستان قرار دارد. این گیاه در تغذیه مردم ایران مصرف زیادی دارد. بذرهای رسیده آنرا بصورت کامل و یا نصف بشکل لپه و یا بصورت آردشده مصرف می کنند. غلافهای نارس و برگهای تازه آنرا به عنوان سبزی مصرف می کنند. مدت زمان لازم برای پخت آن طولانیتر از دیگر حبوبات است. بذرهای با رنگ روشن آن بیشتر به مصرف انسان می رسد و در هندوستان در صنایع شیرینی پزی نیز از آن استفاده می شود. بذرهای تیره رنگ آن به مصرف حیوانات، خصوصا اسب می رسد. ساقه و برگ آن نیز در تغذیه دام استفاده می شود. نخود نیز همچون دیگر حبوبات با زندگی هم زیستی با باکتریها قادر به تثبیت ازت اتمسفر است. نژادهایی از ریزوبیوم که در نخود گره سازی می کنند R. leguminosarum بسیار اختصاصی بوده و فقط در گونه های نخود قادر به تولید گره می باشند. معمولا 10 الی 12 روز پس از کاشت، گره ها شکل می گیرند و 15 تا 20 روز پس از کاشت تثبیت ازت شروع می شود. اساسا طول دوره تثبیت ازت تحت تاثیر شرایط محیطی مخصوصا درجه حرارت و رطوبت خاک است.
1-4 فرضیه های تحقیق در بسیاری از مناطق جهان،امنیت غذایی بیشتر تابع مزارع کوچک یا باغهای خانوادگی، و نه نظامهای کشاورزی بزرگ و کاملا مکانیزه می باشد . این مزارع کوچک تنوع بیشتری داشته و تمام برون ده ( Output ) چنین نظامهایی برای تغذیه خانواده ها و نه جوامع به کار می رود . بنابراین آیا باید تمامی نظامهای چند کشتی را برای حصول افزایش عملکرد به چند کشتی تبدیل کنیم؟ پاسخ منفی است، زیرا هدف نظامهای تک کشتی بسیار متفاوت از نظامهای چند کشتی است. در مناطقی که چند کشتی وجود دارد، مساله امنیت غذایی اهمیت بسیاری می یابد . به همین دلیل ما نباید در تغییر این نظامها بکوشیم، بلکه باید یک پایه اطلاعات علمی مناسب برای این بوم نظامهای کشاورزی تدوین نماییم . با نگاهی به نظامهای کشاورزی سراسر جهان ، ملاحظه می شود که دو نوع اصلی نظامهای کشاورزی کاملا متفاوت از همدیگر وجود دارد. مزارع صنعتی عملکرد بسیار زیادی تولید می کنند. اما نسبت به طغیان آفات و بلایای محیطی آسیب پذیر می باشند. مزارع معیشتی عملکرد کمتری را تولید می کنند، اما ثبات بیشتری داشته و نسبت به بلایای محیطی آسیب پذیری کمتری دارند (کوچکی ، 1380). جدی ترین خطر یک نظام تک کشتی، حساسیت آن به بیماری ها و بلایای طبیعی است. اگر تنها یک رقم کشت شود، هنگام وقوع یک فاجعه طبیعی یا شیوع یک آفت مشکلات زیادی گریبانگیر نظام کشاورزی خواهد شد. اگر محصول از بین برود، همه چیز از دست رفته است. در اینجا هیچ (( تضمین و پشتوانه ای )) برای جبران عملکرد از طریق محصولات دیگر وجود ندارد. فقدان تنوع در یک بوم نظام کشاورزی بدین معنی است که این نظام توانایی کمتری در مقاومت و رهایی از تنش های محیطی دارد. افزایش تنوع، این امکان را فراهم می کند که زیستگاه های متعددی برای دشمنان طبیعی ایجاد شود ، در نتیجه احتمال اینکه جمعیت آفات باعث بروز مشکلات جدی شوند، کمتر است. در یک نظام تک کشتی، یک آفت قادر است محصول زراعی را در مدت اندکی تخریب کند یا ممکن است برای محافظت آن در مقابل آفات نیاز به استفاده از آفت کش های گران قیمت باشد. نظام های چند کشتی از طریق ایجاد تنوع می توانند تا حدودی باعث ثبات ذاتی در نظام ها شوند . کشت انواعی از گیاهان در یک مزرعه باعث ایجاد زیستگاه هایی متنوع برای دشمنان طبیعی گیاهان زراعی می شود و ضمن اینکه امکان بهره برداری یکنواخت از آشیانه های اکولوژیک را فراهم می نمایند ، به تولیدکنندگان محصولات زراعی نیز اجازه می دهند تا به جای اینکه در تقابل با طبیعت باشند ، نوعی توالی اکولوژیک را در مزرعه خود ایجاد کنند . علاوه براین نظام های چند کشتی نوعی تضمین ( بیمه ) برای کشاورزان به ارمغان می آورند ، به نحوی که اگر یک گیاه زراعی در نتیجه وقوع برخی از تنشهای محیطی در زمینه تولید ناکام می ماند، ما بقی گیاهان زراعی امکان تامین معاش کشاورز و خانواده وی را فراهم می آورند. همچنین کاشت انواع متنوع گیاهان در مزرعه، به خصوص برای کشاورزان خرده پا که هدف اولیه آنها از کشاورزی تامین معاش خانواده هایشان است، می تواند جیره غذایی مطلوبی در اختیار آنها قرار دهد (کوچکی ، 1380). چند کشتی به معنی کشت بیش از یک گیاه در یک قطعه زمین، در یک سال زراعی است(بسابانی، 1378). کشت مخلوط، رویاندن دو یا چند گیاه زراعی به طور مخلوط است. برعکس سیستم تک کشتی که در آن، تنها یک گیاه کاشته می شود. در کشت مخلوط ممکن است گیاهان به طور همزمان و یا در زمان های مختلف کاشته شوند. بنابراین کشت دومی را ((زراعت مکمل)) می نامند. کشت مخلوط در نواحی گرمسیری دنیا رایج است. جایی که نیروی انسانی و استفاده از حیوانات بارکش رایج تر از ادوات مکانیزه کشاورزی می باشد. این سیستم همچنین امکان افزایش کارایی اکونومیک و بیولوژیک از درجه حرارت، اجرای کشاورزی مکانیزه را نیز فراهم می کند و می تواند اثرات مفید و مهمی بر روی مدیریت علف های هرز داشته باشد. هرساله بیش از 20درصد علفکش های کشاورزی در ایالات متحده برای مصرف در مزارع سویا به کار می روند و کشت مخلوط سویا با گندم یا جو می تواند تا حد زیادی احتیاج به این علفکش ها را کاهش دهد در عین حال، محصول زراعی قابل قبول و با ارزش افزوده بالاتری نیز تولید کند (منصوری 1379). 1-4-1 فرضیه ها 1-نسبت های اختلاط نخود و جو و تراکم بوته در واحد سطح بر عملکرد جو موثر است . 2-کشت مخلوط نخود و جو روی خصوصیات کمی موثر می باشد . 1-5 اهمیت تحقیق: 1-ارزیابی عملکرد کمی علوفه و دانه درکشت مخلوط جو و نخود 2- ارزیابی تاثیر نسبت های اختلاط نخود با جو و تراکم بوته در واحد سطح بر عملکرد جو به عنوان گیاه اصل و تعیین شاخص های سودمندی کشت مخلوط |